Ayşe Teyzem, evlâtlarını anlatırken ağzından çıkan hasreti bizi yaktı kavurdu. Zor bir hayatı olup evlâtlarını çok özlediği hâlde hiç sitem etmeden sabırla beklemesi bizi mest etti. Gelmemelerine, kendisini alıp götürmediklerine kırılmamak için kendince bahaneler üretiyor, evlâtlarını illâki haklı görüyordu. Ama titrek sesi, damlayan gözyaşları, Ayşe Teyzemin hasretini ele veriyordu.
Mesleğim îcâbı, çok farklı evlere misafir oluyor, havsalamızın alamayacağı hikâyelere şâhit oluyoruz. Bir taraftan el uzatmanın ulvîliğini yaşarken diğer taraftan dünyadan ve insanlardan kop...
Dergi yazılarını okumak için abonelik gerekmektedir!
YORUMLAR
-
İlk yorumu yapan siz olun!