O öğretmen abimizin çantasında taşımaya çalıştığı parayı düşündüm. Ceplerden taşan, her an kaybolacak gibi duran paraları hayal ettim. O parayı kaybetme korkusuyla dolu o namazı tefekkür ettim. Ve fark ettim ki, iman da tıpkı öyle bir emanet. Hatta ondan çok çok daha kıymetli, daha nazik, daha ağır bir emanet. Şeytan hırsızının bizden çalmak için fırsat kolladığı bir emanet.
Sohbet öncesi bir öğretmen abimizin anlattığı hikâye bizi hem güldürdü hem de derin düşüncelere sevk etti. Söz arabadan açılmıştı. “Bir gün araba almaya karar verdim.” dedi. Sesindeki heyeca...
Dergi yazılarını okumak için abonelik gerekmektedir!
YORUMLAR
-
İlk yorumu yapan siz olun!