Osmanlılarda âdab-ı muaşeret ve nezaket kaidelerine pek ehemmiyet verilirdi. Sokakta rastlanılan ahbabı yüksek sesle ve adıyla çağırmak çok ayıp karşılanırdı. “Nereye gidiyorsunuz” şeklinde kendini alakadar etmeyen sualler sorulmazdı. Sokakta tesadüf edilen ve konuşmak zorunda kalınılan kadının, yüzüne dik dik bakarak konuşulmazdı. Ekâbirden olanlar, fakir kimselere verecekleri parayı kendisi vermez, yardımcısına verdirirdi.
İnsanî muameleler cihetinden büyük bir fesâdın meydana geldiği yaşadığımız devirde, fazîletlerine, yüksek edep ve ahlâkına hayran kaldığımız Osmanlı cemiyetinin nelere dikkat ettiğini, nasıl...
Dergi yazılarını okumak için abonelik gerekmektedir!
YORUMLAR
-
İlk yorumu yapan siz olun!