Mevsim hala güllere tutkun. Ben senden sonra güller açmaya çok zannetmiştim. Suyla toprağın buluşmalarında hala o çıldırtan koku yayılıyor etrafa. Ben sana kalkan olan bulutların senden sonra göz yaşları kuruyacak zannetmiştim. Sensizlik yırtıp alı...
An; İkinci Bayezîd Han, bir velî padişahdı, Hep kemalat üzre yalnız gayesi Allah'dı.. An; bu serdar, hem gaza askerlerinden hem dua, Elde hançer ve kalem müstakbele âgâhdı... Böyle bir sultanı âlem her zaman şâh eylemez, Aşk-ı hubbillâha hasretler ...
Akif, çilelerin şairi. Yangınların, bozgunların, haksızlıkların şahidi. Hisli bir yürek. Ye'si, ümidi, isyanı, nazı, niyazı, göz yaşı ve tükürüğü ile mazlum bir ümmetin dili, tercümanı... "Geçerken, ağladım geçtim; dururken ağladım durdum; Duyan yok...
Unutuluşun Adı Gülüm uzat ellerini Binlerce güneşle adın içimde Dağların gölgesi vurunca gönlüme Sarıp sarmalarım sıcaklığını Yollarımız vardı baharlar ülkesine Kızılcık dallarına Karlar yağardı hüzünlerimize İkindilerde çoğaltırdık yarınları Eller...
Ölümü gördüm uzaktan Kor üstünde kar gibiydi Bana baktı zaman zaman Bir bildiği var gibiydi Ne o dedi ne ben sordum Anlaşılan gidiyordum Bakışını hayra yordum Özü candan yar gibiydi Dedim Yaşar vize geldi Haydi sıra bize geldi Fersahoğlu dize geldi...
Gönül sayfam, harfsiz, harekesiz dile benzer, Şiirim, kargaların güldüğü dile benzer. Düşümde taze ışkınlar kırılır her gece, Gözlerim zemheride ayaz yemiş güle benzer. Bir yanım, küheylan kesilir aşkı anınca, Bir yanım, akşam dışarıda kalmış el'e ...
Gitti birer birer tanıdık yüzler Göründü hepsine yolların sonu Ümitsiz çırpındı son defa gözler Anladım hayatın ne olduğunu... Ayrılık bu defa acı ve gerçek Ne gitmemek mümkün ne dönmek geri Madem ki çare yok, her şey ölecek, Nedir bu insanın hayatt...
İman şairi Âkif, o imanın ana müesssesi camilere hem ifade ettikleri mana hem de şehadet ettikleri ecdadın san'at dehası ve bir medeniyetin sonsuzluğa uzanan asarı olarak bakar. O bir başka hayrandır camilere... Safahat'ını "Fatih Camii" ile açar oku...
Dünya durmadan kan kaybediyor Oysa hekimleri rahat rahat uyuyor Anneler babalar çok vurdum duymaz Çocukları güleceği gün ölüyor Yapraklar sararıyor bir öğle üstü Mazlumları yeni bir sancı tutarak Ve dört bir yanda kavradı canilerin elleri Gülen gözl...
