Ruhun bir özlemi var. Geldiği yeri geri dönmek ister. Ruh daima ebedî Cemâl’in Kemâl’ini arar. Bütün mahlûkattaki özlemlerin en büyüğü şudur ki, onlar ruhlar âlemini, “kalû belâ” meclisini özlerler. Onların bu hali Zât-ı İlâhî’de bir zamanlar kaybettiğimiz cennete olan iştiyakı temsil eder.
Zü’l-celâl ve’l-ikrâm olan Allah yaratılış anında Âdem’e kendi Rahmaniyet nefesiyle ruh üfledi. Bizzat Allah’ın ifade buyurmasıyla bu sahne Kur’ân’da şöyle geçmektedir: “Onu şekillendirdiğim...
Dergi yazılarını okumak için abonelik gerekmektedir!
YORUMLAR
-
İlk yorumu yapan siz olun!