Bilinmeyen bir âlemde, hiç bilmediğim bir zamanda, hakikatte neyin tâlibi olduğumu kavramaktan âciz tefekkürümle, koyu bir karanlık gibi üzerimi örten zulmüm ve cehlimle yüklenmiştim en mühim işin hamallığını! Mühim işti evet. Zira “aşk” için gönderilmiştik biz bu dünyaya! Varlığımın sebebi idi muhabbet ve gâyesi idi kulluğum!
Düşünüyorum; bir başlangıcım var benim, zira sonradan oldum. Bir var edenim var, yani mahlûkum. Hayat verenim var, ölü iken diriltenim var. Her şeyi bilen, hiçbir şey yok iken var olan, ebed...
Dergi yazılarını okumak için abonelik gerekmektedir!
YORUMLAR
-
İlk yorumu yapan siz olun!